کد مطلب:46253 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:67

گنجینه پرسمان » قرآن

خداوند متعال در اين آيه: «الذي خلق الموت و الحيوة ليبلوكم ايكم احسن عملا» مرگ را مخلوق دانسته است منظور چيست؟

علامه طباطبايي در تفسيراليمزان در اين زمينه مي فرمايد: نكته اينكه خداوند موت(مرگ) را مخلوق دانسته با اينكه مرگ امر عدمي است اين است كه اولا مرگ در مورد انسان انتقال از يك جهان به جهاني ديگر است و مرگ به اين معني امر وجودي است و خلق و آفرينش به آن نسبت داده مي شود.
ثانياً مرگ تنها زنده نبودن نيست بلكه زنده نبودن در موردي كه شايستگي براي زندگي است مثلا ديوار كه موجود زنده نيست به آن مرده گفته نمي شود زيرا اصلا قابليت زنده بودن در آن نيست ولي انسان وقتي مي ميرد به او مرده گفته مي شود چون قابليت براي زندگي در وي هست و چون در صدق مرگ اين قابليت كه يك واقعيت وجودي است شرط است بر اين اساس خلق و آفرينش به آن استناد داده مي شود.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ23ـ